dün oldukça ilginç bir durum yaşadım.dostlarınla ilişkini değerlendirirken durduğun yerden sadece iyi olanları görmeye yönlendiriyorsun kendini. sonra birisi bir cümle söylüyor ve ardından çorap söküğü gibi birleştiriyorsun parçaları..bazen de acı veriyor bunları görmek insana.

doğru mu yanlış mı bilemediğim bir durum içindeyim tam da şimdi.

ne yapmalı bilmiyorum...

yeniden selam:)

sanırım bundan sonra arada sırada da olsa kendime notları alacağım yer olacak burası.

Bazen insan; "Ben iyiyim" dediğinde,gözlerinin içine bakıp"İyi değilsin biliyorum"diyecek birine çok ihtiyaç duyar. (Can Yücel)

Tam da bu moddaydım ben bugün.tabii her zamanki gibi kimse iyi olmadığımı bilmedi,beni teselli etmedi,dinlemedi,sormadı....

çok tuhaf bir rüya gördüm ben dün gece.rüyamda onu gördüm;çok kirliydi,çok yalnızdı ve çok kötüydü.aldım onu,evime getirdim,temizledim bir bebek gibi,sonra da uyudum yanında.gözlerimi açtığımda rüyamda bana bakıyordu o,uyanmıştı.hiç konuşmadık biz ama...

her geçen gün biraz daha azaltabilseydi keşke pişmanlıklarımı.aksine,azaltmak yerine artırıyor sanırım zaman .bir ses verseydin de ,bilebilseydim sen ne hissettin bununla ilgili??yoksa sadece ben miyim pişman olan bu durumdan???

yaptığım her büyük yanlıştan sonra kendi kendime söz veriyorum ben.bir daha olmayacak;herşey yerinde,zamanında ve kararında olacak diye.ama hiçbir zaman tutamıyorum bu sözleri nedense.sanırım tam da bu yüzden en az kendime inanıp;en az kendime güveniyorum.kendime de güvenemeyince ne kalıyor geriye???hiçbirşey,kocaman,kocaman ,hiç bir zaman bitmeyen azalmayan bir boşluk;yalnızlık..

yoruldum artık.çok yorgunum.bu kadar yeter zaman.

saatlerdir ne yapıyorum ben??sadece dolanıp duruyorum ortalıkta kendime hiçbirşey katmadan....nereye kadar,ne zamana kadar devam edeceğim buna bilmiyorum..bi an kocaman bir umut,sonra yine derin bir boşluk...


düş düşebildiğin gibi.keşke alice'in yuvarlandığı tavşan yuvası olsaydı da bu boşluğun sonunda ne bileyim harikalar diyarına olmasa da güzel bir yere düşecek olsaydım...

tek düştüğüm yer saanırım sadece yalnızlığım olacak her zamanki gibi.

kafamın içinde bir takım farklı anahtarlar olsaydı ve ben birini kapatıp diğerini açtığımda sadece orada olanları görmeyi başarabilseydim.böylece beni kötü hissettiren herşeyi başka bir yere koyar;anahtarını da sonsuza dek kapatırdım...

yok tabii böyle bir yetenek bende.

ama daha güzel zamanlar gelecek bekliyorum.en azından istiyorum.bu da bir başarı galiba.içinde olduğum duruma bakarsak hele.kesinlikle başarılıyım.bi de güçlü :P

ne güç ama....

keşke ile başlayan cümle ve düşünceleri hayatımdan çıkarmak istiyorum an itibarı ile.

yine yuvarladım kendimi bir kuyuya.çıkabilirsem aşkolsun bana...