ne kadar çok şeyi bekler insan.bir otobüsün gelmesini,bir gecenin bitmesini,bir kapının açılmasını,bir telefonun çalmasını,bir dostunun gelmesini,bir zarfın gelmesini,bir dakikanın geçmesini,bir yılın geçmesini,emekliliğinin gelmesini.....tüm bu süre içinde bazıları sadece bekler,bazılarıysa bu bekleyişi de renkli hale getirir.ya da beklediğini bile farketmez ve beklenen kendiliğinden,zamanı geldiği için,olması gerektiği için oluverir bi anda.
ilk grupta olmak yıllar geçtikçe arkana dönüp baktığında aslında hiçbirşey yapmadığın için hayıflanmaktan başka bi işe yaramaz.seni eksiltmekten başka verdiği birşey olmaz insana...
ikinci grupta olmaksa kolay başarılacak bir durum değildir.her insan katılamaz öyle hayata.renklerin yanından geçersin ama farketmezsin hiçbirini.çünkü senin beklediğin başkadır.orada onu görmediğin sürece diğerlerinin hiçbir anlamı yoktur..
oysa ne kadar da yanılırmış insan...hayat devam ederken sadece beklemek insanın kendine yapabileceği en büyük kötülükmüş oysa...
