3.05.2008

şiddetli bir yağmurun ardından açan güneş gibi aydınlansa içim..ama aksine kararmakta her geçen gün.sanırım her daim üzülen tarafta olmak zorundayım.tanımamak dostlarını kötü gerçekten.insan her defasında daha çok üzülüyor.gitgide daha da kırıcı oluyor yaşana-maya-nlar !!!!!!!!

Hiç yorum yok: